domingo, 10 de febrero de 2008

La trágica

Xa non rozas a lingua fría en azul tristeza e apagada, como de náufraga. Non rillas a pel para darlle sabor ao aire, xa non tiras morando nin noz dos adentros do meu pelo, xa non buscas búsola dentro de min e botas a camiñarme por todas as fendas incluso sabendo que xa non chaman nin obedecen.
Emma Pedreira (A tráxica)

Ya no rozas la lengua fría en azul tristeza y apagada, como de náufraga. No mordisqueas la piel para darle sabor al aire, ya no quitas fresa ni nuez del interior de mi pelo, ya no buscas brújula dentro de mi ni echas a caminarme por todas las grietas incluso sabiendo que ya no llaman ni obedecen.


No hay comentarios: